De zevende dag…

Zevende dag
Woensdag 3 juni 2009
Troyes – Auxerre, 92 km
Was de zevende dag in het scheppingsverhaal een rustdag, voor ons gaat dit niet op, we gaan vandaag verder naar Auxerre. Al om zes uur opgestaan rijden we tegen tien voor acht de poort van de camping uit. Om acht uur gaat de beroemde kathedraal van Troyes (spreek uit als ‘Trwá’) open. Die willen we nog even bezoeken. Gisteren waren we daar te laat voor geweest; ook God sluit om zes uur in Frankrijk…
Jammer genoeg was er niemand om ons een stempel te verstrekken. Daarom nemen we alleen herinneringen en een aantal bijzonder fraaie foto’s mee.
Het weer is opnieuw uitzonderlijk, de zesde dag achter elkaar al. Een flauw windje begeleidt ons op weg. Het is altijd een probleem om als fietser een vreemde stad uit te komen. Ook nu weer. Zoekend en vragend in de ochtenddrukte vinden we veel te laat de rustige weg naar het eerste dorp in ons routeboekje. We rijden over rustige wegen met lichte hellingen, door groene dorpen en een afwisselend kleinschalig landelijk gebied met bossen aan de heuvelachtige horizon. In verschillende plaatsen komen we weer van die markante overdekte wasplaatsen tegen. En ook een bakkerswagen, die ons tegen betaling voorziet van een lekker vers pain complet.
Bij een grauwe brievenbus aan de muur van de onooglijke ‘mairie‘, het gemeentehuis, van een piepklein dorp, posten we een ansichtkaart aan onze mamke. Benieuwd of ze er al is - die kaart - als we weer in Nederland terugkomen.
Er is heel wat te zien onderweg. In Fays-la-Chapelle staat notabene een kerkje in vakwerkbouw; zeldzaam, misschien wel uniek, en daarom opvallend.
Na een snelle afdaling rijd ik plotseling lek. Alweer de achterband. Fiets op zijn kant in het gras, wiel eruit, nieuw binnenbandje erin… het ‘oude’ bandje had spontaan een lek opgelopen naast het ventiel. Ik prijs me gelukkig met een reisgezel als Frans, die in deze - en ook andere - zaken uiterst handig is. Een kwartiertje later zijn we weer op weg.
Het mooiste plaatsje onderweg is Evry-le-Châtel, een hooggelegen stadje, uitkijkend op het dal van de Armance. Van de oude ommuring is een prachtige stadspoort bewaard gebleven met twee robuuste torens. Opvallend is ook de bijzondere ronde markhal, ook weer in vakwerkstijl. Ook hier weer een aantal houten vakwerkhuizen die zo kenmerkend zijn voor deze streek.
Onze grote pauze maken we even na twaalven op een picknickzitje bij een klein pittoresk sluisje en een wasplaatsje. We laten ons het verse pain complet uitstekend smaken, samen met een komkommersalade, nog over van gisteren, toen we teveel gekookt hadden. Nog even de handen wassen, die nog vuil waren van de lekke band, en heerlijk een tijdje de voeten in koele snelstromende water.
Na een groot aantal kilometers door een landschap dat afwisselend het midden houdt tussen het Limburgse heuvelland met klimmetjes en afdalingen en Brabantse vlakheid, rijden we de laatste twintig door de wijnvelden van de befaamde Chablis. Steile heuvels. De klim naar Lignorelles is lang en pittig en wordt gevolgd door nóg twee fikse klimmen.
Tijdens de eerste klim gaat mijn mobieltje. Louise. ‘Iemand van het OCGL, de heemkundevereniging, had haar gebeld voor foto’s van de twee scholen in Nieuwenhagerheide… ze weten toch dat ik weg ben!?
“Laat ze mij maar zelf bellen”, vind ik, “dan kunnen we het precies bespreken. Geef mijn mobiel nummer maar door.” Ik stop mijn mobieltje in de broekspijp van mijn fietsbroek. Meteen bij de hand. Maar als we in de drukte van Auxerre arriveren heeft nog niemand gebeld.
Auxerre is een middelgrote stad aan de rivier de Yonne. Aan de overkant ligt de kathedraal hoog op een heuvel te pronken. De rest van stad ligt tegen de hellende oever gebouwd.
Om half vier melden we ons bij de receptie van Camping Municipal d’Auxerre, waar we door een bijzonder kortaffe, gestreste ‘dame’ ontvangen worden. Zelfs het innen van 9 euro 85 als kampeergeld wil maar geen glimlach op haar gezicht toveren. De camping zelf echter oogt goed verzorgd met veel schaduwrijke plaatsen. Het sanitair ziet er nieuw uit. En… er is een internetverbinding in de kantine!
Tegenover de camping ligt het stadion van de vermaarde voetbalclub AJ Auxerre met de voetbaldinosaurus Guy Roux als coach. Onvergetelijk zijn de wedstrijden die ze tegen ons Ajax speelden.
Na gedoucht, de was gedaan en even gerust te hebben fietsen we naar het stadscentrum om een stempel te bemachtigen bij de kathedraal en boodschappen te doen. We fietsen door de smalle straatjes - hier ook weer van die typische vakwerkhuizen - naar het hoogste punt, waar de kathedraal St.-Etienne staat. Een imposant gotisch gebouw met drie prachtig gebeeldhouwde portalen en achter het altaar gigantische gebrandschilderde ramen uit de 13e eeuw met een compleet stripverhaal over het leven van Sint Jacob… dan voel je je pas echt op weg naar de eindbestemming. Dat laatste krijgen we niet te zien. We hebben onze fietsen nog maar net in het portaal geparkeerd als er iemand ons vertelt dat de kerk ‘closed’ is… terwijl de deur nog openstaat. De klok slaat zes. We lopen de deur binnen en ik maak snel een foto van het enorme middenschip. Door de zijbeuk zien we een bisschopachtige zwartgeklede heer, met een zilveren kruis omhangen, en een jongere man naar ons toekomen. Om ons eruit te gooien, vrezen we. Ik stap in hun richting en vertel hen dat we pelgrims zijn en graag een stempel zouden willen. Een en al instemming. De jongere man wordt met ons terug gestuurd naar de sacristie. Hij stempelt onze credencial met een onvergetelijke overgave om ons een zo fraai mogelijk product mee te geven. Daarna moeten we er echt uit en wordt de grote eikenhouten deur gesloten. God mag op zijn vrije avond niet meet gestoord worden… Zo heeft iedere stempel zijn eigen verhaal.

Helaas lukt het met deze verbinding niet om foto's toe te voegen. Jammar. Volgende keer hopelijk beter.
Groetjes van ons beiden.