Tweeëndertigste dag
28 juni 2009
Rustdag León
Vandaag opnieuw een rustdag in een mooie stad. Én een welverdiende na twee etappes van meer dan honderd kilometer. De nacht was rustig, zeven mensen op de kamer en niet één snurker erbij. Een unicum. We slapen lekker uit tot een uur of acht.
Om tien uur verhuizen we ons hele hebben en houden naar een kamer van de jeugdherberg in hetzelfde gebouw, om precies te zijn de overkant van de gang. In een pelgrimsalbergue mag je maar één nacht blijven. Dan is deze combinatie een uitstekende oplossing.
+014+30%25.JPG)
De fietsen blijven vandaag onaangeroerd. We gaan te voet naar de kathedraal Sancta Maria om daar de mis van elf uur bij te wonen. Vooraf vragen we aan een van de nogal militant ogende ordebewaaksters - fotograferen is er verboden en daar letten ze akelig precies op - naar een stempel voor onze kaart maar krijgen te horen dat dit op zondag onmogelijk is…We zijn getuige van een heuse zevenherenmis! Alle priesters in mooie groene kazuifels, geassisteerd door iemand in wit met een stola als manusje van alles en een wit getoogde ‘misdienaar’ die uitblinkt in het hanteren van het wierookvat. Een hele drukte op het priesterkoor. Exact op het moment dat tijdens de consecratie het brood geheven wordt, slaat de torenklok; een uitstekend getimed moment. Na de mis proberen we toch nog een stempel te krijgen. We lopen naar de deur van de sacristie waardoor de heren afgegaan zijn.
“Als er een koster of iemand anders naar buiten komt, vragen we die”, vertolkt Frans ook mijn gedachte, “we zijn per slot van rekening in de mis geweest. De eerste die verschijnt is de wit getoogde ‘misdienaar’. Hij beduidt ons in heel druk Spaans dat we dan even moeten wachten. Nadat hij zich geruime tijd onderhouden heeft met enkele andere kerkgangers, krijgen we eindelijk onze ‘sello’. Frans oppert nog even om hem triomfantelijk te laten zien aan de eerder genoemde ordebewaakster, maar daar zien we al gauw van af.
+022+30%25.JPG)
Buiten gekomen worden we begroet door… Chris en Nelly, zonet in de stad aangekomen na een overnachting op de camping van Mansilla de las Mulas. Na enig wikken en wegen besluiten ze de mis van twaalf uur bij te wonen en daarna ook in ‘onze’ albergue van León te overnachten. León heeft meerdere kerken waarin ‘s zondags minstens zes missen opgedragen worden, en nog druk bezocht ook!Ook genieten we van het Casa de Botines, een schepping van architect Antonio Gaudí.
De lucht betrekt langzaam en het voelt fris aan. Nadat wij de oude romaanse kerk San Isidoro bezichtigd hebben, waar ook weer een mis bezig is, begint het zelfs te regenen. Andermaal kon een rustdag niet beter gepland zijn. En wat morgen betreft, zullen we vertrouwen op de tekst van Marco Borsato: ‘Morgen kan het beter zijn’…
Tot zover. De groeten uit een bewolkt León, waar af en toe weer een beetje hemelblauw tevoorschijn komt.
Hallo May en Frans
BeantwoordenVerwijderenWat maken jullie kilometers!!!!! Ja May ik kan me heel goed voorstellen dat het je in een keer allemaal teveel werd. Maar het is goed om uit te huilen, dit verlicht en Frans is er wel de man voor, om je op te vangen. Ik hoop van harte dat het nu beter gaat, en trouwens nog een paar dage en de grote klus is geklaard. Jullie kopen er wel niets voor maar ik ben heel trots op jullie beide, en bevoorrecht om jullie zo te kunnen volgen. En May, als je nog geen lintje had, zou je het nu verdient hebben. Heel veel sterkte voor de komende dagen, en denk eraan
KOPOP allebei.
Groetjes, Mieke
dag beste May en Frans,
BeantwoordenVerwijderenVelen fietsen in gedachten met jullie mee, prachtig om steeds de reacties te lezen, ik probeer een gezicht bij al die schrijvers en schrijveressen te bedenken, misschien eens ooit een tuinhappening op de Brunssummerweg waar kennis gemaakt kan worden met al die familie, vrienden en bekenden via deze weblog?? Laat daar je gedachten eens over gaan May, geeft afleiding. Gemis van je dierbaren zal steeds groter worden maar daarnaast is de eindstreep in zicht, elke dag een dag minder te gaan. Een mens kan heel diep gaan en er is steeds iets of iemand die de helpende hand biedt, zeker weten.Er is heel veel tussen hemel en aarde want toeval valt je toe, dus het bestaat.Hartelijke groeten en stap terug in die trein naar het eindstation.
May en Frans,
BeantwoordenVerwijderenZo juist heb ik een artikel gelzen in het Limburgs Dagblad van politiek verslaggever Ferry Mingelen die dezelfde pelgrimstocht naar Santiago maakte al wandelend.
Grappig is dat hij ook sprak over de contacten met andere pelgrimsgangers en het bekende snurken.Ferry had geen religieuze overwegingen maar deed dit naar aanleiding van zijn 25 jarig dienstjubileum en nam onbetaald verlof.
Misschien kan Louise dit artikel voor jullie bewaren.
Ferry had het ook over dat sommige pelgrimsgangers hun kleren verbrandden bij een kustplaats om zich te zuiveren.
Als jullie dat willen doen hoad nog get kleejer aa!!!
Opmerkelijk de rijke schoonheid van al die kerken en gebouwen onderweg. Ik zou willen pleiten voor nog meer bescherming van ons cultureel erfgoed in Landgraaf!!
Al die monumenten zijn vitamientjes voor ons en ons nageslacht.
Hier begint het warm te worden.
Ik wens jullie een fijne start aan de laatste loodjes!!!
Jose,streekgeschiedeniskoempel OCGL.
Mooi, mooi, mooi......
BeantwoordenVerwijderenEn uiteindelijk "lekker" toch een stempel erbij! haha
Kusje
Hallo May en Frans'
BeantwoordenVerwijderenMet belangstelling lezen we jullie reisverslagen. Wij wensen jullie een voorspoedige voortzetting van jullie avontuur.
Veel groetjes!
Ria en Funs
Hallo neven, sfeervolle verslagen! Hoop weer soepele heupspieren. Bij legende van kip die met veren getooid van 'tbord vliegt, dacht ik aan bedrijf waar ik 'ns werkte. Duizende biokippen werden er "bloot"gemaakt, naar we toen vermeenden onomkeerbaar.
BeantwoordenVerwijderenMorgen gezond weer op!
Hgrt uit Utr. Annette, Hubert
Op de eindeloos lijkende lange wegen door het monotone landschap van de Meseta die zelfs verder lijken te reiken dan de horizon, komt iedere wandelende of fietsende pelgrim op weg naa Compostela zichzelf tegen. Het was op de wegen waar enkele jaren geleden Leo Baeten op zijn voettocht naar Compostela de titel voor de film over zijn pelgrimstocht bedacht; "Op zoek naar mezelf." Je hebt er zoveel tijd om over jezelf en je leven na te denken. Een gevoel van heimwee komt opborrelen en bij elke pedaaltrap wordt het gemis van je naaste duidelijker. Je gaat jeeenzaam en alleen voelen. Je weerbaarheid wordt danig op de proef gesteld. Het is ook het doel van deze pelgrimstocht. Het is geen meerdaagse fietstocht voor mooi weer fietsers, maar een fietstocht waar wisselende weersomstandigheden in combinatie met het verlangen naar de geborgenheid van thuis en het gemis van je naaste je uiteindelijk weerbaar maken. De momenten van mentale zwakte die tijdens deze tocht ontstaan zijn uiteindelijk wel de momenten die voor de rest van je leven als de mooiste herinneringen van deze onderneming op je netvlies geprent zullen blijven staan. May: afgelopen weekend hebben we drie langwe opnamedagen voor de nieuwe film van ons Collectief 05 gehad. En het lange zat meer in het "overleg" na afloop van de opname met de nodige Leffe, westmalle, Tripel en gisteren de enige echte Karmelieten trappist van het vat in een gezellig druk Maastricht. Vandaag en woensdag staan er opname op het programma en het komende weekend weer drie volledige draaidagen. Hopelijk worden de temperaturen wat minder, want bij buitentemperaturen van bijna dertig graden en dan nog de nodige lampen op de set loopt het zweet rijkelijk van onze lichamen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb uit je laatste bericht kunnen opmaken dat je met ondersteuning van Frans weer helemaal gerecupereerd bent van je korte mentale inzinking. De eindspurt kan bijna ingezet worden, want Compostela komt in zicht.
May en Frans,
namens het collectief 05 wens ik jullie een veilige voortzetting van jullie onderneming.
May en Frans,
BeantwoordenVerwijderenik blijf me verbazen over de wonderbaarlijke tocht die jullie nu met z'n tweeën gaan volbrengen! En wat moet het goed doen dat al die meelezers zo met jullie meeleven! Nog 'even' en dan kijken jullie met heimwee terug op dit avontuur. Blijf vanaf nu maar genieten en spendeer er in die kustplaats maar een oud t-shirt aan, dan 'kump alles good' !